Konfuzo de penscirkvito
Eĉ hundo ne manĝas ....*1
Ĉifoje mi skribas "la Takahiko-stilan eseon, kiu rilatas la dio de la monto*2."
La 2an de junio, la fervoja linio Keijo ĉesis funkcii post la tria horo posttagmeze pro forta vento de tajfuno la 2a. La dua filo, kiu loĝas kun ni, sciigis al ni, ke li revenos hejmen el la laborejo en Tokio, ŝanĝante itineron al la linio Sobu kaj alvenos al stacio Ŝinkemigaŭa.
Aliflanke, la unua filo, kiu jam revenis antaŭan tagon per sia aŭto, proponis veturigi sian fraton de la stacio Ŝinkemigaŭa, ĉar estos malfacile reveni hejmen en la forta pluvo.
Bejĵuou*3 interesiĝis en la ago, kiu montris zorgecon inter du fratoj, kaj post ilia alveno, ni ĉirkaŭos la vespermanĝan tablon kune. Antaŭ la 7a horo, mi demandis al mia edzino, "Kiam ili alvenos?" sed ŝi rebatis al mi, "Kiom da fojoj vi devigas al mi klarigi la saman aferon?"
Antaŭsignoj jam ekzistis komplike. Posttagmeze, sub pluvo, mia edzino vizitis la apotekon ĉe kela etaĝo de la vendejo Aeon kun preskribo, kiun ŝi ricevis de la dua filo antaŭan vesperon, kaj petis la medikamenton. Sed apotekisto rifuzis ŝian postulon dirante, ke ŝi ne povas plenumi la preskribon sen asekura karto de la preskribita homo mem. Ŝi koleris pro la diraĵo. Sed du horoj necesas por ricevi la medikamenton. Tial ŝi negociis kaj ili interkonsentis, ke la dua filo montros sian asekuran karton kiam li ricevas la medikamenton.
Ĉar li kunportas la karton, li vizitos la apotekon survoje hejmen. Aliflanke, la unua filo revenis hejmen por viziti dentkuraciston por antaŭtrakti enplanton. Li rezervis la 7an horon sed por veturigi sian fraton li fruigis la tempon al la 5a horo kaj jam finis la traktadon.
revenis hejmen por viziti dentkuraciston por antaŭtrakti enplanton.Kiam mia filo alvenis al la stacio Ŝinkemigaŭa, multaj homoj viciĝis por trakti itinerŝanĝon de abonbileto*4 kaj tempo necesis. Post la traktado, li raportis, ke li venis ekster la biletpordego kaj trovis homojn en la longa vico de busa rondirejo ĝis la stacidomo.
Li bonŝance renkontiĝis kun la frato kaj diris, ke li revenos post la ricevo de sia medikamento ĉe apoteko en kela etaĝo de la vendejo Aeon. La unua filo raportis, ĉar ankoraŭ pluvegas, li veturigos sian fraton al la apoteko kaj parkumos sian aŭton en la parkejo de kela parkejo de Aeon kaj poste ili kune revenos.
Mia edzino klarigis la tutan skizon de la afero ĝis la detalo sed la Bejĵuou, kiu nur interesiĝas, kiam ili revenos, estis konfuzita kaj iritita. "Kiom ofte mi devas klarigi?" Ĉar la vortoj superpufigis mian eltensakon kaj deŝiris la ŝnureton de tiu buŝo*5, mi rebatis ŝin per kolera voĉo kaj ni kverelis. Mia edzino havis "tutan skizon de reveno de la filo," en kiu "veturigi lin en pluvego," "ŝanĝi rezervtempon de dentkuracisto," "ricevi medikamenton" kaj "vespermanĝi kune" estas orde aranĝita, sed mi havis intereson nur pri "tempo de ilia reveno" kaj "vespermanĝo." Tial niaj interesoj ne kongruis. Kverelo inter geedzoj komenciĝas pro tre bagatela motivo.
Nia vespermanĝo kun la filoj estis paca kvazaŭ nenio okazis. Sed por konkludi packontrakton inter mia edzino kaj mi necesos kelkaj tagoj.
Rimarkoj de tradukinto
*1 Kverelon inter geedzoj ne manĝas eĉ hundo.
Japana proverbo. Hundo manĝas ion ajn sed eĉ tia besto ne manĝas kverelon inter geedzoj. Kutime bagatelaĵo kaŭzas kverelon de geedzoj kaj tuj ĉesos do ne intervenu en tian aferon.
Antaŭe, en ne malmultaj japanaj familioj, edzo estas estro de familio sed realan potencon havis edzion. Edzo kondutas kiel estro ekstere sed interne humile petas ĉion al sia edzino hejme. La edzino estis nomata "la diino de la monto" kaj edzino preĝas al ŝi por akiri ion hejme.
Beiĵu estas 88 jara. Ĝi devenas, ke kanĵi litero bei(rizo 米）konsistas el 88(八十八）. O ankaŭ estas unu legmaniero de kanĵi litero ou(maljunulo 翁). Beiĵuo montras la verkinto mem, kiu estas ulo de 88 jara.
Ĉe japana vetrusistemo, oni havas abonbileto, kiun oni povas rabate aĉeti por difina periodo. Kiam oni ne atendite ŝanĝas la itineron, oni devas diri tion ĉe la fina stacio.
*5 superpufigis la eltensakon kaj deŝiris la ŝnureton de tiu buŝo
Japanoj havas sakon nomata "eltensako." Kutime ni enmetas koleron en tiun sakon kaj ne esprimas koleron. Sed kiam la kolero estas tro granda aŭ forta kaj oni ne povas enfermi ĝin en sian "eltensakon," la ŝnuro, kiu fermas la buŝon de la sako, ŝiriĝas kaj la kolero eksplode sprucas el la eltensako.
Ĝis nun oni pensis, ke ju pli granda kaj forta la eltensako estas, des pli matura la homo estas.