Rilato kun Haĉi, la fidelulo
En lasta jaro, okazis memorevento por 100 jara datreveno de naskiĝo de la hundo Haĉi, la fidelulo*1, ĉe lokoj ĉirkaŭ la stacio Ŝibuja kaj la loka muzeo de Ŝibuja, kiuj forte rilatas kun tiu hundo kaj artikoloj pri la evento aperis en ĵurnaloj kaj gazetoj. Eĉ nur la afero de hundo, pasinte 100 jarojn, mi miras, ke la historio estas traktata tiel longdaŭre kaj grande. La bronzo, kiu estis konstruita dum li ankoraŭ vivis, travivis la devigan metaloferadon tutlanda dum la Dua Mondmilito. Iu artikolo traktas lin pli grave ol homoj, registrinte lian naskiĝlokon, naskiĝdaton kaj la jaron de morto kaj la dum vivan historion detale. La dato de morto de Haĉi estis la 8an de marto, Ŝova 10(1935).
Mi sentas intima vidante novaĵojn pri Haĉi. Ĉar mi naskiĝis baldaŭ post la morto de Haĉi. Mi naskiĝis en la kvartalo, kiu distancis nur 10 minutojn piede de la stacio Ŝibuja, kie Haĉi atendadis sian mastron. Mi naskiĝis ĉehejme. Ŝajnas, ke, tiutempe, akuŝo ĉehejme per helpo de akuŝistino estis kutima ankaŭ en Tokio.
En la 9a de Ŝova(1924), mia patro venis Tokio el iu urbo en Osako kaj ekloĝis en Ŝibuja. Mia patro estis el Osako, kaj patrino el Kobeo. La estro de mia patro gajnis gravan postenon en la kompanio, Tokio-Jokohamo-elektrfervojo*2, invitite de GOTO Keita*3 , dum li estis elektra inĝeniero de fervoja kompanio en Kansai regiono. Nun oni nomus ĝin eltirado de kapablulo. Mia patro estis unu el tri invititoj de la estro kaj venis kune al Tokio.
La ĉefa oficejo de la Tokio-Jokohamo-elektrfervojo kaj Tokio-Jokohamo-elektrlampo situis apude de la stacio Ŝibuja. Mi kompreneble neniam renkotis la hundon Haĉi sed miaj gepatroj konis la figuron de Haĉi (tion miaj gepatroj parolis al mi.)
En lasta februaro, mi vizitis la sekcion pri registrado de familia afero de la oficejo post jardeko por certigi apogpunkton de mia historio kaj gajnis kopion de mia familia registro kaj atestilon pri elpelo de mia patro. Pro mia obstina insisto, mi ne ŝovis mian konstantan adreson el mia naskiĝloko eĉ post kiam mi edziĝis kaj havis novan familion spite de malkonveno.
Revenvoje, pro nostalgio, mi promenis najbaraj lokoj de la stacio Ŝibuja ĉirkaŭ unu horon. Ŝibuja estas nun ĝuste en konstrua progreso. Ĉirkaŭ la stacio kaj ankaŭ sur la deklivo Dougen, densiĝis homo, homo, amaso da homo, eble pro ĵus posttagmeze. Iama etoso de jamanote-tribo*4 tute malaperis de la urbo kaj ŝanĝiĝis en bruan kaj tumultan medion, kie alilandanoj kaj junuloj senzorge kaj arbitre paŝadas. Oni ne troveblas iaman aspekton de Ŝibuja en nuna Ŝibuja.
Mi vizitis la urbon Ŝibuja por revidi miajn karajn memoraĵojn kaj trovi iaman min mem sed mi tute seniluziiĝis. Mi nenion gajnis sed ĉion perdis. "Kajo de la stacio Ŝibuja" por la linio Ginza ŝanĝiĝis, la linio Tojoko ŝoviĝis subteren, la grandmagazeno Tokju(Tojoko) estas malkonstruita. MUKOUDA Kuniko*5 prave diris, "Ne konstatu memoraĵon, kiu estas fragila kvazaŭ sapoveziko." Estis certe. Jen, mia hajko.
思い出はそっとしときよシャボン玉 宏史
思い出 は そっと しときよ シャボン玉 宏史
omoide-ŭa sotto ŝitokijo ŝabon -dama hiroŝi
memoraĵon netuŝite lasu sapo -veziko (aŭtoro)
Lasu vian memoraĵon nur en via koro, ne serĉu ĝin en realeco.
Nur bronza statuo de Haĉi, kiu staras fronte al biletpordego de la stacio Ŝibuja, estas senŝanĝa ĉe sama loko kiel antaŭe. Ĝi estas populara kiel fono de foto kaj multaj turistoj kolektiĝis. Ankaŭ mi eternigis min petinte ŝalti la butonon de mia fotilo al eksterlanda turisto.
Mi loĝis en Ŝibuja malpli ol tri jarojn kaj transloĝiĝis al Nozaŭa en Setagaja. Ankaŭ post la ŝanĝiĝo de loĝloko, mi ĉiam preterpasis la stacion Ŝibuja por viziti Ŝinĵuku, Ginza aŭ kvarjara studado en universitato. Do, mi nekalkuleble renkontis la statuon de Haĉi.
En la plej lasta numero, marta, de gazeto "malfruvespera flugo de radio*6," mi renkontis novan epizodon "Ne konata Haĉi," fare de s-ro MACUI Keita, kiu estas kuratoro de la loka muzeo de la kvartalo Ŝibuja, kaj kiu ankaŭ oponas parton de historio pri Haĉi. Mi planas verki mian penson pri Haĉi je alia okazo.
Remarkoj de tradukinto:
La fama hundo (1923-1935), kiu venis al la stacio Ŝibuja por renkonti sian revenantan mastron. Post la morto de la mastro, ĝi atendadis lin dum 10 jaroj.
*2 Tokio-Jokohamo-elektrfervojo
Unu el antaŭa kompanio de nuna TOKYU Relvojo kompanio.
GOTO Keita(1882-1959) estas rigardata kiel efektiva fondinto de TOKYU Relvojo.
Jamanote(monteta regiono) estis loko iom alta ĉefe okcidenta parto de la kastelo Edo. Kaj edoŝogunaj oficiuloj loĝis. Kaj ekde Meiĵi (1968-) iom riĉaj kaj stabilaj vivtenantoj loĝis. Kontraŭe, en sitamaĉi(malalta urbo), normalaj homoj loĝis. La du specaj homoj diferencis diversmaniere, idiomadoj, vestaĵoj, vivmaniero ktp. Eble jamanote-tribo estis pli kvieta ol sitamaci-anoj, mi supozas.
MUKOUDA Kuniko (1928-1981) estas tre populara TV-drama verkisto, eseisto, kaj romanverkisto.
*6 malfruvespera flugo de radio
"Malfruvespera flugo de radio" estas radioelsendo de NHK(Japana elsendo instituto), kiu estas elsendata malfruvespere. Ĝi komenciĝis en 1980 kaj daŭras ankoraŭ nun.