Scienco fojfoje Sensenco N-ro 7
el artikolo de la monata gazeto "弘前(hirosaki)" junio, 2018.
Ĉu ni estas el la sama universitato?
Ne, aliaj, bedaŭrinde.
verkis GakuGaku
tradukis sub permeso de verkinto kaj eldoninto.
Nu, la temo estas ne scienca sed sensenca. Ĉi-foje, temas pri okazaĵo, kiam mi studis du jarojn en Usono kiel postdoktora esploristo. Tio estis jam 30 jarojn antaŭe. Mi surteriĝis sur usonan landon ĵus antaŭ 2, 3 tagoj. Unue mi pene paŝadis por trovi apartamenton kaj enmanigi aŭton.
Kiam mi pasis en la kampuso de la universitato, iu Japano alvokis min, ke ni partoprenu kunsidon de Japanoj. Mi aliĝis al ĝi duone esperante akiri helpon. Mi renkontis unu studentinon, kiu planis ekzameniĝi por aŭtista licenco la sekvan tagon. Ŝi invitis min kuniri al la ekzameno. Tio estis tre oportuna kvazaŭ mi trovis pramiston, kiam mi volis transiri riveron. Mi volonte sekvis ŝin.
Unue mi ricevis teston pri scio. Mi preparis nenion anticipe. Mi respondis puŝante butonon de aparato simile al ludmaŝino. La tempo ne estis limigita. Uzi vortaron angla-japanan estis permesite. Mi konsumis sufiĉe longan tempon por respondi kaj akiris 60 poentojn kaj apenaŭ trapasis la teston.
Sekvante mi ricevis la ĉefan teston, nome, praktikan stiradon. Por la unua fojo, mi renkontis absurde grandan aŭton kun stirilo de maldekstra flanko. Apude sidis ekzamenantino, kiu estis grandstatura kun rigora mieno. Ŝi tenis kontrolfolion enmane kaj estis videble malbonhumora.
Kaj mi ne povis kapti ŝiajn indikojn klare. Miaj oreloj ankoraŭ ne adaptiĝis al la angla lingvo. Do, mi subite elpensis "papaguman taktikon". Mi ripetis ŝian indikon tiel, kiel miaj oreloj juĝis. Ekzemple, "En ordo, turniĝu maldekstren", ktp. Se mi eraris, ŝi nepre indikis ĝin denove. De tempo al tempo, mi ne forgesis aldoni la vorton "Dankon" plejeble.
Tiamaniere, la ekzamenantino ankaŭ donis al mi 60 poentojn, malgraŭ tio, ke mi estis mizere mallerta kiam mi provis paralele parki. Mia taktiko efike sukcesis. Hura! Hura! Dankegon, ekzamenantino! Ankaŭ la akompananta studentino sukcesis.
Ŝi estis en la dua grado de la fako por komputila scienco en magistra kurso. Fininte universitaton en Tokio, ŝi venis ĉi tien antaŭ unu jaro. Estis videble klera studentino. Sed ŝajnis, ke ŝi ricevis ĉi tiun ekzamenon kelkajn fojojn antaŭe.
Kiam ni estis disiĝonta, ŝi demandis,
"Ĉu ni estas el la sama universitato?"
Nu, kion ŝi demandis? Aha, mi komprenis.
"Ne, aliaj, bedaŭrinde",
mi respondis. Tion aŭdinte, ŝi tuj turniĝis kaj forlasis min senvorte.
Tio estis ja stranga konversacio. Kio estis "el la sama universitato"? Ho, karaj legantoj, vi jam divenis tion, ĉu ne?